Egun hartan ospitalean, gauza  ez oso normalak gertatzen ari ziren, adibidez: umeak goizeko ordu-batean oheratu eta arratsaldeko bostetan esnatzen ari ziren. Gaueko sendagileak ez zeuden eta umeak medikamentua behar zutenean ez zuten hartzen eta horregatik ume asko eta asko gehiago  gaixotzen ari ziren.

Medikuak hurrengo goizean etorri zirenean eta gertatutakoa ikusi zutenean batak besteari galdetu zioten:

·      .Baina zer gertatu da hemen????

·      Non daude gaueko medikuak?????

·      Zergatik ume guztiak gehiago gaixotu dira ????

·      Zer egin dezakegu denak bizirik ateratzeko??????

Neska batek esan zuen gaueko medikuak handik joan zirela eta umeak bertan gaixorik eta bakarrik utzi zituztela.

Beste batek esan zuen: “Nere ustez beraien lan ona eta irabazten dituzten diruak ospatzera joan dira”.

Medikuek  hori entzutean lanetik botako zituztela pentsatu zuten. Hori ez gertatzeko gaixoak sendatzen hasi  ziren.                                                                

Hoberen daudenak geroago egingo diegu behar dutena eta gaizki daudenak goizeko eta arratsaldeko medikuek behar dutena egingo diegu.

Orain grabeenak daudenei ebakuntza ahalik eta azkarren egingo diegu.

Guztien aitak eta amak gela batera eramango ditugu eta lasaituko diegu.

Gurasoak oso hasarre zeuden gaueko medikuen jarrera oso txarra izan zelako.

Medikuei gurasoak lasaitzea asko kostatu zitzaien. Lasaitzeko medikamendu bat eman zieten eta gertatutako guztiaren berri eman zien.

Handik egun batzutara ume guztiak ebakuntza egin da gero sendatu ziren eta pixkanaka pixkanaka etxera juten hasi ziren. Bakoitzari txupatxus bat eman zioten ausarta izateagatik.

Azkenean anbulanziako gidariak etxera eraman eta sirena probatzen utzi zioten.

IÑIGO (9 urte) eta XABIER (11 urte)

Nork argitaratua DONOSPI Noiz 14:41